Epidemia grypy hiszpanki

Epidemia hiszpanki miała miejsce w latach 1918-1919 i przechodziła przez Europę, Azję, Afrykę oraz Amerykę Północną. Choroba nie oszczędziła praktycznie żadnego zakątka świata. Wiosną 1918 roku epidemia dała o sobie znać po raz pierwszy.

Chociaż grypa hiszpanka była chorobą wielce zakaźną, to jednak nie powodowała początkowo znacznej śmiertelności. Kolejna fala zachorowań rozpoczęła się we wrześniu 1918 roku, tutaj było już dużo więcej ofiar śmiertelnych. Ostatnia, trzecia faza epidemii nastąpiła w 1919 roku.

Pierwszy przypadek zachorowania na hiszpankę odnotowano w stanie Kansas u wojskowego kucharza. W ciągu zaledwie dwóch dni objawy choroby zaobserwowano u kolejnych 522 mężczyzn. Hiszpanka panująca w Bostonie czy Sierra Leone była jednak dużo groźniejsza i zbierała krwawe żniwo.

Tam blisko 30% chorych umierało, mimo dobrej opieki medycznej. Hiszpankę do Europy sprowadzili amerykańscy żołnierze. Ponieważ główne porty handlowe i transportowe znajdowały się u wybrzeży Francji, to kraj ten stał się niemal wylęgarnią chorych.

Początkowo uważano, że choroba rozpoczęła się Hiszpanii, dlatego zaczęto ją określać mianem hiszpanki.